Het kleine eiland Pantelleria spreekt makkelijk tot ieders verbeelding . Dit ruwe, iets meer dan tachtig vierkante kilometer metende en zeer afgelegen stukje Italië ligt letterlijk op een kruispunt van oude Arabische en Westerse culturen. Hier woonden ondermeer Feniciërs, Romeinen, Vandalen, Arabieren, Spanjaarden en uiteindelijk Italianen. Het eiland val t onder de Siciliaanse provincie Trapani.

Pantelleria kent een vulkanische oorsprong en het antraciete eiland is dan ook nog maar 200.000 jaar jong. Om die reden wordt het ook wel la perla nera del Mediterraneo genoemd: de zwarte parel van de Middellandse Zee. Hier bevindt zich het snijpunt van warme Afrikaanse en koelere Europese luchtstromen, waardoor het er altijd stevig waait. Gewassen moeten dus beschermd worden en dat doen ze daar door die als het ware in kuilen en ondiepe terrassenbouw te planten. De vissersvloot van Pantelleria stelt amper iets voor en de meeste vis wordt aangevoerd vanaf Sicilië. Toerisme is hier de belangrijkste bron van inkomsten (het eiland is een geliefde bestemming voor enkele beroemde acteurs en popsterren en bijvoorbeeld Giorgio Armani liet er een eigen resort aanleggen) gevolgd door landbouw.

Wijnen en kappertjes In culinaire context is Pantelleria bekend om twee dingen: zijn zoete wijnen en heel specifiek de kappertjes (Capparis spinosa) die hier op vulkanische bodem bijzonder goed gedijen. Beide producten worden internationaal geroemd om hun kwaliteit.

Capperi Panteschi

In het late voorjaar worden de kappertjes geoogst. Je kunt vermoedelijk gerust stellen dat de meeste mensen niet weten dat een kappertje de gezouten of in azijn ingelegde nog gesloten bloem van de kappertjes plant is. Bij dat inleggen ontstaat onder meer caprinezuur (verantwoordelijk voor een soort animale geur) en glucosinolaat, verantwoordelijk voor de bitter - scherpe smaak van mosterd, mierikswortel en sommige koolsoorten. Samen met de florale elementen van de bloem wordt een Pantelleriaans kappertje van een (rauw) wat peperig smakende erwt tot een geraffineerde smaakmaker bij tal van gerechten .
 

Size matters...

Er zijn liefhebbers voor kleine en voor grotere kappertjes. Eenmaal geplukt worden ze gesorteerd op klein, middelgroot en groot. Dat is de grove methode. Kenners op het eiland geven de voorkeur aan de grootste kappertjes omdat de bloemaroma’s daarin al beter ontwikkeld zijn. Natuurlijk worden ook de grote knoppen vaak fijngehakt waardoor de subtiliteit van het kappertje als smaakmaker overeind blijft. De kleinste kappertjes zijn doorgaans het duurst, maar ze zijn gelijktijdig iets minder aromatisch en zitten behoorlijk ‘strak in hun vel’, hetgeen een prettig mondgevoel oplevert. De prijs heeft alleen te maken met het tamelijk zware werk om de knopjes van de muurplantjes te plukken.
 
Kappertjes van Pantelleria danken hun unieke kwaliteit aan de vruchtbare antraciete vulkanische bodem en het soort kappertje: de ‘ nocellara ’ die bijna nergens anders groeit. De plant heeft ook een hoge opbrengst van gemiddeld bijna 90 kappetjes per tak. De wind, de relatief koele nachten en warme dagen veroorzaken de gunstige ontwikkeling van suikers en het ‘profumo’, het aroma van de bloemknop. In tegenstelling tot de meeste (Marokkaanse) bulk producenten van kappertjes weigeren zij kappertjes in te maken in pure azijn. Naar hun stellige overtuiging verandert het zoete florale karakter daar door en kan het niet meer als delicatesse beschouwd worden. Capperi in olio extravergine di oliva Deze kappertjes krijgen eerst een traditionele behandeling . De kleine gezouten knopjes worden vier uur gewassen en daarna gedroogd. Daarna worden ze geweekt in water met wat azijn en opnieuw gedroogd. Op het juiste moment krijgen de kappertjes hun laatste rust plaats in extravergine olijfolie.